Dit wordt een onvergetelijke dag.
Nadat ik Coby en Yvonne heb weggebracht naar het station in Weert, voor een dagje uit naar Utrecht, rij ik door naar Mariahof in Bree, ook wel bekend als de De Luysen, bekend van de Voorste Luysmolen.
Ik wandel naar de kijkhut de Roerdomp om foto's te maken. Er zitten nog 3 andere fotografen.
Het is vrij rustig op het water, maar je ziet toch regelmatig wat voorbij komen, maar weet nog niet wat het is. Ik heb het vogeltje maar voor een deel op de foto, maar Obsidentify geeft aan dat het de kleine karekiet is.
De aalscholver zit op een paal te drogen en er zwemmen jonge futen rond. Er zijn grauwe ganzen nijlganzen, grote zilverreigers en blauwe reigers. Op een gegeven moment spotten we de bruine kiekendief. Even later verschijnt ook het IJsvogelje, maar hij is snel weer weg.
Er komt een groep leerlingen binnen van een middelbare school. Ze moeten lijsten invullen welke vogels ze zien. De lerares vertelt het een en ander.
Als de groep verdwenen is, laat het ijsvogeltje zich weer zien. 2 fotografen zijn inmiddels ook vertrokken.
Af en toe komt een libel voorbij en ook een paar vogeltjes in het riet. Ik krijg de vogeltjes niet op de foto. De libellen wel, die blijven rustig zitten. Meerkoeten zijn nog druk om hun jongen te voeren. Ook steekt regelmatig een waterhoentje over, maar gaat te snel voor een foto. ook spotten we een waterral, maar ook helaas geen foto. Ik moet het vandaag doen met het IJsvogeltje , aalscholvers en jonge fuuten.
Ik ben ondertussen op de hoge bank gaan zitten en stuur foto's van de camera naar mijn telefoon. Dan kan ik de dames in Utrecht ook mee laten genieten.
Ik had inmiddels verschillende foto's uit Utrecht ontvangen, de dames hadden het goed naar hun zin.
Bij het afstappen van de bank ging het mis. Ik miste het afstapje en kwam met een flinke klap op de grond terecht, met de camera en de telefoon in mijn handen.
Met heel veel moeite ben ik opgestaan en heb strek oefeningen gedaan. De camera geprobeerd, hij leek het nog goed te doen en ook de telefoon was nog heel, maar met mij ging het minder. De andere fotograaf is met mij meegelopen naar de auto. Dat ging stapje voor stapje en veel rusten. Ik kreeg een statief aangereikt, dat hielp wel een beetje. Gelukkig was het niet zo ver naar de auto, maar voor mij was het toch een hele afstand.
Bij de auto aangekomen ben ik ingestapt en heb geprobeerd of ik gas kon geven en remmen. Ik was op mijn rechterzijkant gevallen. Rijden lukte goed. Ik heb de Belg bedankt voor zijn hulp en ben op het gemak naar Budel gereden. Zitten ging prima. Thuis aangekomen moest ik natuurlijk de auto uit, maar dat wou niet lukken. Eerst de wandelschoenen uit, toen had ik wat meer ruimte. Uitgestapt en proberen te lopen, maar dar lukte niet vanwege de pijn bij iedere beweging. Toen heb ik de buren gebeld om hulp te vragen. Truus kwam met een stoel en Wim belde direct 112. De ambulance kwam voorrijden en na een kort praatje en onderzoek mocht ik mee naar Weert om foto's te laten maken van mijn heup.
Wim ging met zijn eigen auto achter ons aan, dan kon ik later met hem weer terug naar huis.
Bij het Sint Jans Gasthuis werd ik direct naar een kamer gebracht waar de röntgen apparatuur stond.
Bloeddruk, temperatuur en hartslag werden gemeten en ik moest vertellen wat er gebeurd was.
Daarna werden foto's gemaakt van de heup en de bekken. Ook kreeg ik paracetamol en nog een andere pijnstiller. Daarna was het wachten op de uitslag, ik had inmiddels gezelschap gekregen van Wim.
Na een tijdje kwam een arts vertellen wat er aan de hand was. Er zat een scheurtje in het bekken.
Daar kunnen ze niets aan doen , geen gips of operatie, maar moet vanzelf dicht gaan, maar duurt wel 6 weken. De foto van de heup en het bekken kon ik helaas niet zien. Ik was inmiddels ook van het bed afgekomen, maar lopen zonder krukken gaat niet. Er werd een rolstoel gehaald, daarmee heeft Wim mij naar de auto gereden, nadat we medicijnen hadden opgehaald bij de apotheek. Thuis aangekomen naar binnen gestrompeld en in een gemakkelijke stoel gaan zitten.
Wim heeft onze krukken van zolder gehaald en Truus zorgde voor paracetamol en water.
Na een middagdutje heb ik iets gegeten en gedronken. Rond 18.00 uur kwam Truus nog even kijk of ze nog iets voor me kon doen. Maar ik had geen eetlust, dus er hoefde niets klaargemaakt te worden.
Nadat Truus vertrokken was het ik wat TV gekeken en Marco gebeld om hem te vertellen dat hij de dames van het station moet halen, want ik kan echt geen auto rijden.
Rond 23.00 uur kreeg ik bericht van Yvonne hoe laat ze in
Weert aankwamen met de trein. Toen heb ik gemeld dat niet ik, maar Marco naar
het station zou komen om de dames op te halen.
De dames hebben een prachtige dag gehad, met als afsluiting naar
de musical Moulin Rouge.
Thuis hebben we even bijgepraat en de nieuwe kleren
bewonderd.
Daarna geprobeerd of ik boven kon komen, of dat er een bed
naar beneden moest.
Ik kon de trap op, dus kan in mijn eigen bed slapen. Yvonne
heeft wel de douchedeur eruit gehaald, want anders kon ik er met de krukken
niet langs.
Yvonne en Marco zijn vertrokken en wij zijn naar bed
gegaan..
Wordt vervolgd
Reacties